(Wiem, ale weszłam tam dopiero dwudziestego, czyli, jak włączyli mi Internet.)

Gdy Litwa pogłaskał ją po głowie, normalnie palce by mu połamała lub by go poszczuła nożem. Ale dzisiaj była wyjątkowo spokojna. Na dodatek przekonała się, że on wcale nie jest taki zły i, że nie czuje niczego wyjątkowego do Rosji. Dlatego po prostu uśmiechnęła się do niego i zapytała go:
- Dobrze, ale nie wiem, gdzie jest Ivan. Dawno go nie widziałam. Znikł jak kamfora. Wiesz, gdzie go szukać? A może Polska coś wie?

Do parku właśnie przybyła ona. Anastasia Istratescu, personifikacja Naddniestrzańskiej Republiki Mołdawskiej, w skrócie Naddniestrza. Wyglądała elegancko, bo była ubrana w futrzany płaszcz, a pod nim miała swoją bordową suknię. Na głowie miała futrzaną czapkę uszatkę. Prezentowała się jak bogata kobieta z Carskiej Rosji... Idąc, stukała obcasami swych skórzanych kozaków, podbitych futerkiem. Było zimno, dlatego się tak ubrała. Nagle zauważyła swoją siostrę, Natalię, czyli Białoruś. Obok niej stał jej znajomy, Toris, czyli Litwa. Anastasia bardzo się ucieszyła, że spotkała kogoś, kogo zna. Podeszła do nich i przywitała się:- Zdrastwuj!

- Wszyscy gdzieś przepadli... Te czasy... One odbierają nam przyjaciół, odbierają nam wszystko. Ale my to wszystko odzyskamy, prawda? Oni tu wrócą i wszyscy będziemy szczęśliwi - ujrzał w oddali kobietę przypominającą mu ducha, lecz po chwili zrozumiał, że jest ona jego wspólnikiem w Unii Narodów. Ach, jak dawno nie widział swych sprzymierzeńców. To wszystko, ten czas, ten świat... To odbierało nadzieję i chęć do życia. Jednak trzeba żyć, trzeba walczyć, trzeba to wszystko zmienić.

Natalia już miała coś odpowiedzieć Torisowi, gdy nagle zauważyła ją. Swoją siostrę, Anastasię. Były w równym wieku, ale zupełnie się różniły. Natasza zazdrościła jej wielu rzeczy: wyczucia stylu, większego biustu, dobrego wzrostu. Przy niej czuła się nieładnie. Wiadomo, że u niej zazdrość była na codziennym porządku, bo zazdrościła biustu Yekaterinie, a także była zazdrosna o każdą nową sympatię Ivana. Ale zazdroszczenie Anastasii było zupełnie inne. Co z tego, że Naddniestrze jest biedniejsze niż Białoruś? Arlovskaya jej po prostu zazdrościła tego, że Ivan sprawił, że stała się krajem, że jej tak pomagał. Ale przecież Białorusinka ją kochała, pomagała jej też często, dlatego nie miała żadnego powodu, aby się na niej móc wyżywać. Dlatego przywitała się z nią:
- Zdrastwuj, sjestra!

Anastasia popatrzała na nich. Może nadawali by się na parę? Toris przecież kochał Natalyę, ale ona wolała Ivana... No, ale Naddniestrze nie będzie jej do niczego zmuszać, no, chyba, że zajdzie kiedyś taka potrzeba... Zastanawiała się, co oni robili w tym parku razem... Na dodatek stali tak spokojnie, a ona się spodziewała, że Białoruś tutaj robi jakąś krzywdę Litwie, a ona- Wielka Bohaterka Naddniestrze, by go uratowała i uspokoiła swoją siostrę. Wtedy stałaby się sławna za uratowanie czyjegoś życia! Ale to tylko była taka fantazja, nic więcej. A może to nie była ta Białoruś? Może to jakaś inna, która zrobiła coś złego tej prawdziwej, a teraz się pod nią podszywa? Ale nie, Natalya na pewno by pokonała wroga, bo ma przy sobie nóż. Więc może stała się dobra? No nic, zobaczymy, jak się zachowa. Na razie Anastasia ich zapytała:- Co porabiacie?