Niecierpliwie spojrzała na zegarek. Znowu była przed czasem - do umówionego spotkania z Romano zostało jeszcze 5 minut. Westchnęła. No tak... Jak zwykle niepotrzebnie się spieszyłam. - pomyślała mrużąc oczy. Rozejrzała się dookoła, by zobaczyć czy przypadkiem Włochy Południowe też nie przybył wcześniej. Niestety spotkał ją zawód.
Miała jeszcze chwilę na przemyślenia. Zastanawiała się, jakie informacje ma dla niej Romano i jednocześnie czuła się zaniepokojona wiedząc, że potrzebuje on jej pomocy. Ciekawe co się dzieje? -pomyślała.
Po raz kolejny podwinęła rękaw i spojrzała zniecierpliwiona na wskazówki zegarka, które ruszyły się zaledwie o minutę. Węgry usiadła na ławce i pogrążyła się w swoich rozmyślaniach.

Całe szczęście nie było tak zimno. Pogoda dopisywała. Słońce roztapiało ostatni śnieg. Włoch nie chciał się spóźnić. Nie tym razem... Jak wyszło?... No cóż, to tylko dziesięć minut! Podbiegł do kobiety i wyrwał ją z zamyślenia. Był zdyszany i zmęczony. Cały czas biegł. Wyglądał jakby przed kimś uciekał. Na jego twarzy malował się strach i przemęczenie.
- Ciao bella! - uśmiechnął się i spróbował zrównać oddech. Rozsunął zamek ciepłej kurtki i głośno westchnął - Wybacz, że musiałaś czekać. Miałem pewne problemy z dotarciem tutaj. - oznajmił na wstępie i przysiadł się do Węgierki. - Tyle spraw do załatwienia, tyle niedociągnięć, zaniedbań. Jak to możliwe, że jeszcze jest tu tak spokojnie?... Ech.. - przymknął oczy i wystawił twarz ku ciepłym promieniom słońca - Cieszę się, że przyszłaś. Chciałbym z tobą poważnie porozmawiać... Ale póki co, jak u ciebie? - uśmiechnął się do niej sympatycznie

Węgierka odwzajemniła uśmiech Włocha.
-W sumie u mnie wszystko dobrze, jak zwykle przyszłam za wcześnie - zaśmiała się cicho - A jak u Ciebie?
Zastanawiała się czemu właściwie o to zapytała - dobrze wiedziała, że Romano potrzebuje pomocy. Niecierpliwiła się i chciała wiedzieć co się dzieje. W uśmiechu Włocha dopatrywała się czegoś co mogłoby zdradzić jakiś niepokój.
Podniosła rękę i przysłoniła dłonią oczy, by ochronić je przed padającymi jej na twarz promieniami słońca.

- U mnie. Inaczej... Dawno się tyle nie działo - oznajmił ze smutnym uśmiechem. - Kraje zaczęły bawić się w unie. Wszyscy tworzą silne grupy, tak, jakby szykowały się na jakąś wojnę... Co najmniej - westchnął i oparł łokcie na kolanach. Wbił wzrok w ziemię i zastanawiał się jak by tu zacząć... Jest tyle do wyjaśnienia. - Węgry, czy chcesz być neutralna na polu bitwy? Czy zamierzasz stanąć twarzą w twarz z nadchodzącym przeciwnikiem? Po której stronie będziesz? - jeśli Węgierka uzna, że najlepiej będzie zostać krajem neutralnym...

Spojrzała na Romano ze zdziwieniem. Tego się właściwie nie spodziewała. Wojna? - pomyślała. W parku było tak spokojnie, że niemal zapomniała jak wygląda sytuacja na świecie. Uniosła oczy i spojrzała na lekko drgające pod wpływem wiatru gałęzie drzew. Do tej pory nie myślała nad wojną dość realnie. Dawno nie walczyła... Oparła się plecami o ławkę i znów spojrzała na Włocha.
-Wiesz... Myślę, że na razie wolałabym się do tego wszystkiego nie mieszać... - zrobiła chwilę przerwy w mówieniu i zamyśliła się na chwilę. - Co się dzieje, Romano? - spojrzała na niego lekko zmartwiona.

Westchnął ciężko i zamilkł na chwilę... To było trudne... Przyznać się do błędu...
- Słyszałaś o Hiszpanii? Co teraz robi?... Aby uchronić mojego brata, musiałem mu się oddać... Południe należy do królestwa tego idioty... - syknął i złapał się za czoło. Sama myśl o tym, w jaki sposób zgodził się na jego narzucone warunki była uwłaczająca, dobijająca. - Za wszelką cenę chcę się uniezależnić i ochronić mojego fratello... Posunąłem się do kilku rozwiązań, jednak nadal potrzebuję wsparcia. Jeśli nie chcesz mieszać się w chore kryzysy, bojkoty i manifesty, to chociaż nakłoń kogoś by pomógł mi wrócić na mapę... - wyszeptał i zatrząsł się.
Cholera! Czy ja płaczę?! DLACZEGO!? Che palle!
- Jeśli... Jeśli zrobisz coś... Co pozwoli mi działać samodzielnie, powiem ci wszystko co wiem, o reszcie krajów... A jest co do powiedzenia...

Zawahała się... Nie wiedziała co powinna zrobić. Lubiła zarówno Hiszpanię jak i Romano. Wybór był ciężki.
-Co ja mogę zrobić? - zapytała cicho patrząc w ziemię, a potem skierowała swoje oczy w stronę Włocha.
Nie była pewna za którą stroną się opowiedzieć. Żal jej było Romano, chciała mu pomóc. Spojrzała na jego zapłakaną twarz i natychmiast pożałowała. Była za miękka.
Nie chciała konfliktu z Hiszpanią, ale wiedziała, że neutralność w tych czasach była praktycznie niemożliwa.
-Dobrze... -powiedziała cicho - Wiesz... To trudna decyzja... Nie chcę konfliktu z Hiszpanią... Ale... Nie chcę też, żebyś... Echhh... - westchnęła ciężko i spojrzała zatroskana w oczy Romano. - Pomogę Ci... Spróbuję to zrobić jak najbardziej pokojowo... Myślisz, że tak się da?

- Pokojowo... Nie mam pojęcia jak to może wyglądać. Moim aktualnym celem jest zebranie sojuszników, dzięki którym będę mógł się uniezależnić. Jak na razie mogę liczyć na pomoc ze strony Belgii... Postaram się jeszcze dogadać z Anglią, Polską i Chinami. Jeśli się uda, myślę, że załatwimy sprawę pokojowo. Chciałbym abyś towarzyszyła mi... Pomogła dogadać się, z którymś z państw. Możemy iść razem jeśli chcesz. Może... Zacznijmy pierw od... Od kogo byś chciała? - wstał z zimnej ławki i dokładnie zlustrował sylwetkę kobiety.
Wybacz, że muszę cię w to wciągać. Jak tylko wszystko wróci do normy, wynagrodzę ci to jakoś...

Zamyśliła się znowu... Tak. Zdecydowanie chciała pomóc Romano, ale nie wiedziała jak się do tego zabrać. Kogo mogłaby polecić jako sojusznika... Spojrzała w ziemię, by chwilę pomyśleć. Wzięła głęboki wdech.
-Może Szkocja? - zastanowiła się na głos - Nie wiem dlaczego on, ale wydaje mi się osobą, która może mogłaby coś tu zdziałać... - spojrzała na Włocha - na mnie możesz liczyć - uśmiechnęła się do niego ciepło, jednak pod tym uśmiechem krył się niepokój. Bała się konfliktu z Hiszpanią, którego z resztą lubiła, ale... nie mogła patrzeć na cierpienie Romano.

- Szkocja... Mógłby być dobrym sojusznikiem. Nawet bardzo! Oboje jesteśmy w tej samej sytuacji. Moglibyśmy pomóc sobie wzajemnie. Obiło mi się o uszy, że miał spotkać się z Bel... Nie wiem gdzie dokładnie, ale zdaje mi się, że to miało być dzisiaj! - szybko wyciągnął telefon i zaczął szukać numeru do Anri.
Pusty dźwięk w słuchawce...
- Ciao? Bella? Jestem z Węgrami. Si. Słyszałem, że chcesz spotkać się ze Szkocją... To będzie dobry sojusznik. Si, si! Gdzie się zjawić i kiedy?.... Bene... Grazie mille mia bella... - wykonał szybką rozmowę przez telefon i uśmiechnął się zmotywowany. - Załatwione.

Dziewczyna powoli zbliżała się w stronę kamienic, gdy nagle jej telefon zaczął dzwonić. Przystanęła na chwilę i pospiesznie wyciągnęła komórkę.
"Oh, to Romano! Ciekawe, czemu dzwoni..."
- Witaj! Tak. O, jesteście sojusznikami? Tak, właśnie do niego idę. Oh, no mam nadzieję, że będzie! Chcesz wraz z Węgrami się z nim spotkać? Zaraz mam z nim spotkanie w kamienicach. Możecie przyjść tu za jakąś godzinę? Oh, nie ma za co!
"Ufff... Dobrze, że będą ze mną jeszcze oni, to jakoś sobie poradzę..."

Spojrzała na Włocha z lekkim zdziwieniem, jednak nie ukrywając radości, że jakkolwiek była w stanie mu pomóc. Nie sądziła, że tak entuzjastycznie przyjmie jej propozycję na temat sojuszu ze Szkocją. Była ciekawa o czym dokładnie rozmawiał z Belgią. Po chwili milczenia zapytała go :
-Co jest? - spojrzała na niego wyczekująco i z małym zniecierpliwieniem, gdyż ciekawość cała ją zżerała.

Widząc zaciekawienie dziewczyny, uśmiechnął się szeroko i powiedział:
- Jeszcze dzisiaj spotkamy się z Belgią i Szkocją. Musimy iść w stronę kamienic, dalej jakoś się odnajdziemy. - widać było podejrzany blask w oczach Włocha. Czyżby plany dotyczące uniezależnienia się od Hiszpanii... Są co raz to bliżej? - Możemy nacisnąć w jeszcze jeden sposób... - zagryzł wargę i skierował spojrzenie w bok - Dobrze pamiętam jakie relacje ma z Anglią... Gdyby tak poprosić go o pomoc? Może być trudno, ale... Z drugiej strony Szkocja i Anglia, niedługo znajdą się po przeciwnych stronach...
Wybiegasz za daleko w przyszłość Romano...
A co gdyby tak... Gdyby tak działać na dwa fronty? Być jednocześnie sojusznikiem i wrogiem Brytyjczyków?
- To jak? Idziesz ze mną bella?~