Kroczył przez slumsy, zamyślony, ku umówionemu miejscu. Zżerała go ciekawość, któżto chce omówić z nim jego plany? Na szczęście był odpowiednio uzbrojony, każdy kaliber... Oczywiście, nie miał tego wszystkiego na wierzchu, tylko dokładnie ukryte pod płaszczem. Stanął w końcu i oparł się o brudno-szarą ścianę budynku. Miał nadzieję, że nie będzie musiał zbyt długo czekać na tego kogoś.
No i, oczywiście, tak łatwo z nim nie będzie. Szczerze, to nie był zbyt chętny do dzielenia się z kimkolwiek swymi planami dominacji. Wolał sam go realizować. Zresztą, prawie zawsze był sam, więc już się przyzwyczaił...

Z oddali dochodził głośny warkot. Groźny dźwięk motoru przybliżał się bardzo szybko. Bezwzględny kierowca nie zważał na cywilów. Bez emocji gotów był poświęcić każdego kto stanie na jego drodze. Krzyki i obelgi rzucane za jego plecami uchodziły jak wiatr. Z przeraźliwym piskiem przyhamował maszynę i zgrabnie z niej zeskoczył. Pozwolił by nietknięta karoseria ocierała się o krzywą, brudną jezdnię... Pozbył się kolejnej zabawki...
- Privet - mruknęła postać i zdjęła ochraniacz z głowy. Była to kobieta. Buzię miała zakrytą grubą, czarną arafatką. Oczy o czarnej barwie odbijały się od ziemistej cery. Krótkie, poczochrane włosy zostawione były same sobie.
- Jestem twoim zleceniodawcą. Chcę uzgodnić z tobą dalsze działania dotyczące dominacji nad innymi. - istota wyciągnęła dłoń w kierunku słuchacza - Nie mam imienia. - przedstawiła się.

Stała w miejscu, ze spokojem obserwując każdy ruch mężczyzny. Była czujna. Już raz straciła ciało, nie chciała się znowu zamieniać...

- Chcę byś na nowo zjednał inne narody. Wiem, że jest to twój jeden z celów, dlatego uważam, że weźmiesz się za to z odpowiednim nastawieniem... I przygotowaniem. - gdyby nie chusta, na jej twarzy pokazałby się szorstki uśmiech. - Masz jakieś pytania? Może chcesz ustalić od czego zacząć?

Pokierowano ją przez miasto prościutko do slamsów gdzie to podobno miała spotkać się ze swoim ukochanym braciszkiem by omówić ich wspólną misję zjednoczenia świata. Szła krokiem szybkim, pełnym gracji i jakiejś takiej wyższości. Jej twarz ukazywała jedynie obojętność dla świata zewnętrznego. Nietrudno było znaleźć kogoś kto widział po drodze Ruskiego bowiem jego ciężko było przeoczyć. Wypytała "grzecznie" wszystkich przechodniów, aż w końcu dotarła do miejsca gdzie widziano go po raz ostatni.
- BRACIE! - zawołała głośno i wyraźnie dostrzegając obok niego jakąś kobiecą postać. Wzdrygnęła się i nadymała policzki mierząc ją podejrzliwym spojrzeniem. - Przyszłam ci pomóc! OŻEŃ SIĘ ZE MNĄ! - Uśmiechnęła się radośnie.