Otoczenie jak w każdych slamsach- bród, smród i ubóstwo. Jednak na tle szarej ulicy wyróżnia się wysoki chłopak o platynowych włosach i fioletowych oczach. "To ktoś z wyższych sfer" myślą biedni przechodnie tylko przelotnie spoglądając na chłopaka. "Tylko na co mu ten pluszowy miś?" śmieją się niektórzy patrząc na białe zwierzątko w wyprutymi flakami i zwisającym oczkiem. Kanada dostrzega jednak tylko chodnik i przeszkody na swej drodze zirytowany, że musi się poruszać w takim miejscu. W końcu stanął w umówionym miejscu i rozglądał się za Kubą.

Idzie ulicą pali dwa cygara naraz, jest wnerwiony, że musi się spotykać właśnie tu gdzie jeszcze nie dawno siedział tu i czekał na kogoś kto i tak go potem wystawił. Kiedy doszedł do miejsca spotkania spojrzał na człowieka z misiem. Pomyślał z nadzieją , że to może być umówiona osoba. Podszedł i z szerokim uśmiechem powiedział :
-Hej kocham cie!

Stał dość długo jednak nie przeszkadzało mu zimno bo do tego był przyzwyczajony, ale otoczenie i po trochu fakt iż stoi tu jak kołek a Ameryka biega z bananem na ryjcu i uważa się za bohatera. Wkurzony, że został wystawiony zacisnął mocniej dłoń na łapce nieszkodliwego pluszaka i już miał odejść gdy tuż przed nim wyrósł wielki chłop o ciemniejszej karnacji. Zanim zdążył zawarczeć na niego, ten z szerokim uśmiechem oznajmił mu, że go kocha. Chwilowy szok i zdziwienie szybko zamienił grymas irytacji i obrzydzenia.
- Pfy, cóż za genialny żart. - powiedział odwracając głowę i zakrywając usta zewnętrzną częścią dłoni by jak najmniej czuć zapach cygar towarzysza. - Mam nadzieje, że nie Kuba? - dodał po chwili tylko kątem oczu patrząc na mężczyznę.

- Niestety muszę Cię zmartwić to ja Kuba. To nie był żart ja po prost kocham ludzi. Prawie wszystkich. Sądzę, że ludzie powinni się kochać. Jeśli nie podzielasz mojego poglądu powiedział z delikatnym uśmiechem na twarzy...
- To masz pecha i tak Cię kocham ! Jednak możemy też odstawić poglądy i porozmawiać o interesach.

Zmarszczył brwi na wywód Kuby o miłości. Właściwie to nawet go trochę zemdliło no ale nie każe mu nie kochać go, nie? Westchnął głęboko i pokiwał głową tak iż białe loki zasłoniły oczy wiec musiał je poprawić zanim coś zaczął mówić. - Nieważne. - powiedział, powoli zastanawiając się nad słusznością swojego wyboru sojusznika. - Jeśli te poglądy nie przeszkadzają ci w interesach to możemy je omawiać. - powiedział spokojniej po czym spojrzał w oczy rozmówcy - Tak wiec pozwól, że spytam: jak ta twoja miłość ma się do Stanów Zjednoczonych Ameryki?- powiedział chłodno jednak na samą myśl o bracie poczuł gniew, który wstrząsną jego ciało.

-Moje poglądy nie przeszkadzają jeśli chodzi o interesy , a co do Stanów Zjednoczonych... Powiedziałem że ludzie powinni się kochać, ale jednak ja sam nie kocham wszystkich ! Jest kilka osób, które powinny zginąć ! Miedzy innymi Stany ! Kiedy skończył mówić głośno westchnął, potem się uśmiechnął i klepnął Kanadę w bark.
- Stany muszą zostać zniszczone !

Uśmiechnął się delikatnie w głębi ducha szczęśliwy, że mimo wszystko może coś wyjść z tego sojuszu. Kiedy ten skończył przybrał poważną minę, która i tak szybko przeistoczyła się w grymas irytacji kiedy został klepnięty w bark. - No dobrze. - postarał się znów o poważny wyraz twarz. - Zatem mogę liczyć na współprace w pokonaniu Alfreda. Co oznacza iż zawieramy sojusz, tak? - mimo wszystko robi coś takiego pierwszy raz i nie bardzo orientuje się jak to wszystko ma wyglądać.

-Chyba tak, nie jestem pewny czy nie ma żadnych formalności -Powiedział ze śmiechem na twarzy. Wie, że sojusz może być ciekawym doświadczeniem! -Tak czy inaczej zawieramy go! -Wykrzyczał z uśmiechem aż ludzie spojrzeli.
Po prostu Kuba.

- Właściwie czy coś zostanie na papierze i tak nie oznacza, że nie można tego złamać jak zwykłego słowa. - pomyślał na głos. Nawet nie zwrócił uwagi na patrzących przechodniów. Wzruszył ramionami i objął misia. - Skoro tak...- zawahał się czując trochę niezręcznie. - To koniec spotkania. W razie jakichkolwiek planów przeciwko Ameryce spotkamy się znów, tak samo jak teraz. - trzymając misia w objęciach lewej ręki, wyciągną prawą dłoń ku Kubie na pożegnanie.

Chwycił Kanadę za rękę i powiedział krótko i z uśmiechem -Do zobaczenia -Potem odwrócił się zapalił jedno cygaro po czym odszedł jak zwykle chwiejnym krokiem i tylko zamachał ręka po raz ostatni.

Przez chwilę przestraszył się, że Kubańczyk znów wyzna mu miłość i rzuci się w niedźwiedzim uścisku. Odetchnął z ulgą kiedy ten jednak został tylko na uściśnięciu ręki. Kiedy odszedł Kanadyjczyk uśmiechną sie lekko sam do siebie po czym też odwrócił się na piecie i odszedł.