Poczekał na potwora. Potem przywołał płomienie i szybkim agresywnym ruchem spalił to rozkładające się ciało czystym niszczącym ogniem. Poczekał na Boga w końcu to on miał ją poniekąd poprawie ożywić. Spojrzał nieco znudzony, jakby tę wykonywał robił rutynowo.

Powstań jak feniks. Nich blask iskrzących się gwiazd wskaże Ci drogę do życia. Zakończ wędrówkę snów i złap za moją dłoń. Wróć do nas i spełnij swoje przeznacznie.