Siedział niespokojnie. Obserwował drzwi pustym wzrokiem. Nie słyszał nic. Dziś musi zapłacić za bezsensowne przeoczenie.... Jak mógł zapomnieć o Nadrenii-Westfalii ?! Zwykle bezproblemowo dało się z nią porozmawiać. Nie przeszkadzała nikomu... Była bardzo spokojna... No chyba, że chodziło o Ludwiga... Nadszedł czas.... Ponownego spotkania z Diabłem.

Pojawił się w końcu kompany w ciemnej mgle. Tym razem miał ochotę znowu pograć na nerwach Bogu, w końcu po to był. on osiągnął coś kosztem jego niedopilnowanego obowiązku. To niech naprawi swój błąd mimo to on nie zamierza mu tego ułatwić. A dostać znowu coś o co poprosić normalnie nie mógłby w stanie:
-A więc chcesz jej...? - odezwał się na początek, on chyba wiedział o jaką od dawna cierpiącą istotę mu chodziło.

Jakby wyrwany z transu spojrzał na niego spokojnie i uśmiechnął się lekko - Witaj. Wiedziałem, że przyjdziesz... Zawsze kiedy masz szansę mnie osłabić... - prychnął i podszedł do niego. - A jak myślisz Diabliku?... Chcę jej. - mruknął niskim głosem i odszedł parę kroków.

Spojrzał ostrzegawczo a potem uśmiechnął się pod nosem:
-Co mi za to dasz na początek? -mruknął bez wahania, w końcu nie da się po dobroci przekonać o tym by sobie od tak oddał czyjąś duszę. Bo dusze były smaczne, ofiar nigdy za wiele!
To niech teraz wymyśli coś co by mu spasowało w zamianę.

Zastanowił się chwilę. - Znając Ciebie... Chciałbyś czyjąś duszę... - westchnął ciężko i skrzyżował ręce - Może wymyślisz coś nowego? Nie masz innych pragnień?

-Zgadłeś..-mruknął tylko pod nosem trochę znudzony:
-No ale....skoro o coś innego prosisz to chciałbym sprowadzić zagładę na twych podopiecznych. Daj mi się trochę zabawić...A odzyskasz tego umarlaka..-dodał czując, że sprawia mu to coraz większą satysfakcję.

Przygryzł wargę i odwrócił się od niego. - No tak... To w twoim stylu... - podwinął rękaw i wyciągnął jakąś malutką butelkę - Może zamiast tego... Chciałbyś trochę mojej krwi? - spytał od niechcenia, rzucając mu przy tym szklany pojemnik z błękitną krwią.

Spojrzał na fiolkę. Tak to była najprawdziwsza Boska błękitna krew. Zawahał się:
-Te przysmak mi oferujesz? -mruknął zaciekawiony i przewrócił oczyma:
-Wiesz, smakuje ale także uzależnia. Chcę więcej skoro nalegasz na ocalenie tych głupich kukiełek...
Zajrzał na niego wymownie bo ciekaw był na ile go naciągnie.

- Ile chcesz? - rzucił bez wahania. Za swoich, był gotów oddać wiele. Bez względu na to ile będzie musiał poświęcić... To wszystko po to, by byli bezpieczni... I żywi...

-Nie mniej niż litr tego napoju...-odparł bez wahania:
-Tak aby wystarczyło na ożywienia 50 osób..
Tak wcale nie zamierzał tego robić mimo to wymaganie rosły by wykorzystać to w zupełnie inny sposób, wszystko co w nadmiarze szkodziło jak trucizna.

- Ty i ożywianie?... Nie rozśmieszaj mnie - odwrócił się do niego z uśmiechem. Starannie ukrywał wewnętrzną złość i wrogość.... Chciał załatwić sprawę szybko - Dam Ci najwyżej drugą taką porcję... Na nic więcej nie licz.

-Ah... -mruknął z niezadowoleniem:
-To dołóż śmiertelnika z, którym mógłbym się trochę "pobawić"...
Nie zamierzał tak łatwo dać się udobruchać.

- Nie targuj się ze mną więcej... Nie wystarczę Ci ja? - spojrzał na niego groźnie i wyciągnął pusty flakonik. Otworzył go i podwinął rękaw. - Podrzuć mi jakiś sztylet czy inną swoją zabawkę... Chcę przeciąć skórę.... To ciało za szybko się marnuje...

-To TYLKO ciało..-burknął niezadowolony pod nosem:
-Nie marudź, nalej mi te fiolki. Bo gdy wybije północ będę mieć ważniejsze sprawy na głowie aniżeli słuchanie twoich próśb...-poczuł się władczo, i o to mu przede wszystkim chodziło.

- Nie przeciągaj spotkania tylko daj mi łaskawie coś ostrego - uśmiechnął się jadowicie i wyciągnął dłoń -Chciałbyś prosić moich próśb - wyśmiał go i czekał aż ten się ruszy.

Zmarszczył brwi i "wyczarował" mały aczkolwiek bardzo ostry sztylet i podał mu bez wahania:
-No więc... czekam...-warknął z niezadowoleniem przyglądając się mu.

- To czekaj.... - obejrzał zabawkę i spojrzał na niego rozbawiony - pfff.... Żałosne... - naciął rękę głęboko, tak aby krew szybciej zleciała. - Przywołaj ją tutaj. Dokonamy ceremonii powstania.

-Niech będzie...-syknął i dotykając "powietrza" nagle pojawiły się płomienie, ono samo płonęło i po chwili tuż za nimi pojawiła się postać. Podobna do trupa, aczkolwiek własnie trupem była ale nadal żywmy oczywiście. Ta sama twarz, ta sama ale rozkładające się ciało pachniało i wyglądało obrzydliwie.
Diabeł skinął na nią bo wcześniej wyglądała na nieco uśpioną.

Westchnął widząc wrak człowieka. Niecodzienny widok... Przelał krew i przetarł palce po ranie. Blizna zniknęła, zasunęła się jak zamek w kurtce. - Musimy stworzyć krąg przyzwania. - zawołał do niego i wyciągnął zza jedwabnego pasa słoiczek z burym prochem.

Potwór pojawił się.
Stworzenie nie miało zbyt wiele wspólnego z tym, kim wcześniej było. Marynarka zmieniła się w poszarpane łachmany, podobnie skończyły pozostałe części garderoby. Skóra była nienaturalnie sinoszara, w niektórych miejscach i jej brakowało. Przez resztki policzka było nawet widać zęby. Monstrum patrzyło przed siebie wzrokiem nieprzytomnem, ciężko powiedzieć, czy w ogóle cokolwiek widziało. Pociągnęło nosem i wydało z siebie coś pomiędzy jękiem a rykiem. Wyciągnęło przed siebie ręce z długimi, połamanymi pazurami, ale przed demona wyjść nie śmiało.

Spojrzał na stwora. Pewnie każdego domniemanego śmiertelnika ten widok by przeraził. Ale nie jego. Czego się nie robi dla dwóch flakoników Boskiej krwi?
Dużo ostatnio robił żeby zdenerwować Boga, w końcu co innego miał do roboty jak nie to a w Piekle się nudził. Właśnie na dobrą zabawę schodził na ziemie do śmiertelników. Spojrzał po nim i zbliżył się odrobinę:
-Potrzebuję zaklętego kręgu...-syknął.

Wysypał pojemność słoika na ziemię. Proch natychmiast poznał swoje miejsce. Ułożył się w skomplikowany pentagram. - To teraz wprowadź swoje dzieło na miejsce. - wskazał na środek kręgu.
Czuł jak traci siły. Był zmęczony ciągłym oddawaniem swojej krwi. Musi bardziej uważać na innych... By znów nie szukać nowego ciała... - Spalmy tego potwora. Niech powstanie w nowym ciele.

Bez większego namysły rozkazał mentalnie potworowi wejść do kręgu, a moc miał taką że nawet ten stwor się go słuchał.
Teraz czekał tylko na nią by moc wypowiedzieć zaklęcie i wezwać ogień oczyszczenia na spółkę z Bogiem bo w końcu sam ogień nie był w stanie zniszczyć potwora drzemiącego w kobiecie i odnowić jej ciało.

Potwór nie śmiał wystąpić przed diabła, dopóki nie dostał od niego konkretnego rozkazu. Wówczas bez wahania odsunął od siebie Mefisto i wszedł do kręgu. Nie wiedział, co go czeka i nawet nie miał jak się nad tym zastanawiać.

Spojrzał na Diabła i skinął do niego głową - Spal to.
Następnie wyszeptał formułkę formułkę:
- Santara dass ratt uinzana uonpaatourana intekantera...
Monstrum skonało w blasku błękitnego ognia.