- CHE PALLE! - krzyknął rozzłoszczony i spojrzał za odlatującym listem. Właśnie wygrzewał się w słońcu na swoim balkonie, siesta... Ach, tak mało do szczęścia potrzeba! Leniwie wstał z leżaka i z kwaśną miną zaczął obserwować lot wiadomości.... Niech tylko spadnie! O! Jest przy kwiaciarni!
Zaspany ruszył do wyjścia. Założył na siebie luźne rybaczki i japonki i tak wyszedł z domu. Jego mieszkanie mieściło się niedaleko centrum. Zwykle ulice, którymi się przechadzał, oblężone były przez... Brrr... Niemieckich turystów. Dzisiejszego, gorącego dnia, jednak nawet oni nie byli w stanie popsuć. Powolnym krokiem zbliżał się do sklepiku... - Oh Dio... Che bella... - zatrzymał się na chwilę, by dokładniej przyjrzeć się nieznajomej... Idzie w tą stronę! Presto! Trzeba coś dla niej wymyślić!
Porwał kartkę z herbacianych róż i zagwizdał głośno do nieznajomej - Ciao belleza~ - przesłał jej zalotny uśmiech i wyciągnął czerwony kwiat z wielkiego wazonu - Per tu~ - podszedł do niej i wręczył upominek - liczę, że jeszcze się spotkamy - dziewczyna wpatrywała się zdumiona i przestraszona... Czyżby ze wschodu? Tam przecież ludzie są tacy zamknięci... I piękni...
Wrócił do domu i dokładniej przeczytał informacje.
- Fratello? Co cię napadło, że chcesz mnie odwiedzić? - zapytał sam siebie i położył się na miękkim łóżku. Ziewnął znudzony i zgniótł papier. - Mam nadzieję, że nie przywieziesz mi znowu czterdziestu kilogramów cytryn... - skrzywił się na samą myśl i lekko uśmiechnął.

Z walizką w ręku zmierzał dość szybkim tempem w stronę miejsca zamieszkania swojego braciszka. W drugiej dłoni miał kosz z pomarańczami i cytrynami. Gdy wreszcie znalazł się na miejscu zapukał do drzwi.-Jestem fratello!-Zawołał. Jego przybycie nie było co prawda w celach towarzyskich, ale nie miał zamiaru o tym mówić.

Zaskoczony zerwał się z łózka i podbiegł do drzwi... Czyżby zasnął?! Która to godzina?...
- Stanowczo za szybko - otworzył drzwi i przyjrzał się bratu.... Kosz z cytrynami.... CHOLERA! - Prego, wejdź do środka! - zaprosił go i ustąpił miejsca. Czym zawdzięczam twoją wizytę fratello? Jeśli myślisz, że znów wciśniesz mi te owoce, to grubo się mylisz! - Chcesz czegoś do picia? - zapytał oparty o framugę drzwi. Skrzyżował ręce na piersi i przyglądał się Ivo. - Mogę się ubrać, jeśli przeszkadza ci, że nie mam bluzki... - ziewnął i zawiesił spojrzenie na oknie - Jest tak cholernie gorąco...

Uśmiechnął się do brata i wszedł do środka nadal trzymając w ręku kosz cytrusów.-Ach, po prostu dawno cię nie widziałem i stwierdziłem, że trzeba odwiedzić mojego kochanego braciszka.-Stwierdził stawiając na podłodze kosz i swój bagaż.-Napiłbym się soku jeśli można i naprawdę nie musisz się ubierać, fratello. Nie przeszkadza mi to.-Powiedział rozbawiony. On sam często chodził u siebie bez górnej części garderoby.

- Kochanego braciszka... - powtórzył za nim z pewną dezaprobatą w głosie. Podrapał się po nagiej skórze i ziewnął. - To dobrze - mruknął i przeciągnął się z błogością. Zabrał bratu kosz i poszedł do kuchni. Jakiś sok... Cytryny, szklanka, cytryny, szklanka... Uśmiechnął się zadziornie i zabrał się do obierania owocu. - Idź się wykąp, po podróży w tym upale, przyda się odrobina orzeźwienia. - zawołał z kuchni. Niepewnie ukroił sobie mały plaster cytrusa i spróbował - Jak ty to robisz, że to nie jest kwaśne?... - zapytał sam siebie i zaczął szukać wyciskarki. - Prego! Rozgość się! Na ile tu zostaniesz?

-Cztery-pięć dni.-Powiedział po czym skierował się na górę do łazienki. Wrócił przebrany z lekko wilgotnymi włosami i usiadł spokojnie w kuchni.-A co u braciszka Veneziano?-Spytał z lekkim uśmiechem.

- Z fratello... Może być - uśmiechnął się niepewnie. Tyle czasu już ze sobą nie rozmawiali. Szczerze mówiąc zupełnie o nim zapomniał... Zresztą jak o reszcie świata. W końcu miał trochę wolnego, chciał to wykorzystać jak mógł. - Sicilia, przyjechałeś do mnie wypocząć? Czy masz jakieś inne plany? - postawił przed nim szklankę ze świeżym sokiem z cytryn. W środku unosiły się przeźroczyste kostki lodu. Idealny, orzeźwiający napój na taki gorący dzień. - Wyjdziemy gdzieś?