Pod dom podjechała taxówka. Gdy albinos wyszedł z niej westcnął zadowolony.
-W końcu na miejscu!- Tyle co on musiał przeżyć w samolocie i w obcym mieście SAMEMU..
Prusak miał tylko nadzieje że Antonio nigdzie nie wybył.. w końcu niespodzianka miała być szokujaca, a nie ściagajaca do domu bo gosć czeka na ganku.
Wyjął z bagażnika torbę poprawił skórę [chodzi o ubranie] i podszedł do drzwi. Temperatura tu go nadal zadziwiała mimo, że był tu nie raz i słuszał o kilimacie.. nie raz.
Oparłs się o framugę drzwi i zadzwonił. Czekając a odzew rozejrzał się po okolicy. Cudny widok..
Zrobie sobie zdjęcie przy tym drzewie i wstawie na mojego bloga..

Tonio nie spodziewał się żadnych gości. Odpoczywał sobie w domku, próbując nabrać sił na czytanie i podpisywanie różnorakich papierów, w dużej części związanej z Włochami. Cóż, jak się brało za kogoś odpowiedzialność, trza było rzeczywiście ją na siebie przyjąć. Ale! Na razie Hiszpan odpoczywał. Miał siestę, dokładniej rzecz mówiąc. Bo to bardzo ważna rzecz! I głupie papiery nie mogą jej zakłócać.
Zakłóciło ją jednak coś innego. Coś, czego Tonio się nie spodziewał. Jęknął cicho, rozespany, po czym zwlekł się z kanapy, na swym szanownym tyłku mając zaledwie bokserki. W pomidorki, a jakże. Ziewając, doczłapał do drzwi i otworzył, przy okazji czując przeszywające zimno. Ah, jak on nienawidził obecnej pory roku... Gdzie słońce, gdzie ciepełko? Gdzie roznegliżowane Hiszpanki, które swym ciałem zachęcają każdego przechodnia? Tak, Latynos zdecydowanie wolał cieplejsze pory roku.
Gdy jednak powiew chłodu obudził Fernandeza, dostrzegł on pewną rzecz, która od razu rozjaśniła jego życie, niby wiadomość, że od dziś zima ma prawny zakaz przebywania w jego kraju. Nie była to jednak do końca rzecz, a raczej osoba. Persona, jak najbardziej mile widziana w hiszpańskich progach.
- Gilberto! - zawołał, rzucając się wręcz na szyję albinosa. - Jak miło, że przyjechałeś!

Gdy Prusak usłyszał jak własciciel domu idzie do drzwi wyprostował się i poprawił włosy bardzo seksownym gestem. Widząc jego uśmiech sam się uśiechnął.
-Liebe..- przytulił go do siebei po czym odsunał go by móc popatrzeć.- jeśli miałeś jakieś plany to juz ich nie masz. -Całkiem poważny głos. Uśmiech tak pewny siebie jak słonce na niebie. Wszedł do środka.- No już, już! Bo się przeziębisz!. -Zaśmiał się po czym się zaczął rozbierać.
-Nawet nie wiesz jak sie cieszę że na lotnisku są taksówki! Nie dotarłbym tu, za cholere. - Przeciągnął się po czym uwiesił się mu na ramieniu. - Zmęczony...

- Bienvenido, mi querido! - przywitał się, wtulając z radością w albinosa. Tak miłe niespodzianki mogłyby zdarzać się zdecydowanie częściej. - Nie miałem żadnych, dzisiaj jestem wolny~
W tej chwili zarówno papierzyska, jak i nawet siesta, zeszły na dalszy plan. Ba, Hiszpan wręcz kompletnie o nich zapomniał. Miał teraz jednak ciekawsze rzeczy do roboty, jak na przykład przyjęcie w swych progach Prusaka.
Parsknął, słysząc o przeziębieniu się, ale grzecznie wszedł do środka i zamknął za nimi drzwi. Radość go rozpierała, co było doskonale widoczne. Ale jak się nie cieszyć, gdy dzień, który miał być wypełniony (przynajmniej teoretycznie) obowiązkami, zmienia się nagle w taki, który można spędzić z ukochaną osobą? No właśnie!
- Gilberto, przecież tyle razy tłumaczyłem Ci jak tu dojechać~ Wciąż nie pamiętasz? - spytał, rozbawiony tym. Nie oponował, gdy albinos postanowił się na nim uwiesić. - Aż tak? To może chodźmy do salonu~ Mogę Ci zrobić coś dobrego. Albo kawy dać. Albo co byś chciał~

Gdy usiedli w salonie przeciągnął się kładac torbę obok siebie na podłodze. Rozłożył się wygodnie.
-Wiesz że zapominam na tym dziwnym skrzyżowaniu. Pozatym, wygodniej był mi taksówką. -zaśmiał się po czym spojrzał na niego znacząco. Już ty wiesz co bym chciał.-Kawa to dobry pomysł. Chociaż.. może później ?- czerwonooki wyciągnął do latynosa dłoń. Przyciągając go do siebie uniusł jeden kacik ust do góry.-Ciekawie wygladasz..-posadził go sobei na kolanach-Z tej perspektywy.
Prus był z siebie nad wyraz zadowolony. Tak dawno nie widział meżczyzny, że teraz każdy mały ruch był dla niego czymś, czym mógł się delektować. Zerknał na jego szyję, obojczyk.. Odetchnął głębiej przyciągajac go do siebei. Przytulił go mróżąc oczy.
-T..tak mi ciebie brakowało..- odezwał się mu do ucha. Jego głos przyjemnie zadrżał a on sam uśmiechnął się najzwyczajniej w świecie z radośći. Mozliwość przebywania tu była dla niego czymś wspaniałym. Ostatnie chwile w samolocie i w drodze juz na ziemi były mordegą. Czas dłużył się niemiłosiernie, a teraz.. pewnie te kilka dni zleci jak z bicza strzelił. Nawet nie zdąży sie nacieszyć jego latynoskim ciepłem. Prus zerknął w dół.
-..Nie stać cię na spodnie ?- zaśmiał się patrząc na jego jakże urocze bokserki w pomidorki.