Wszedł do ciemnego, brudnego pomieszczenia. Bez słowa oparł się o zakurzony stół i wyczekiwał. Seszele. Odważnie, stanęła w imieniu Boga... Nie zważając na własne życie. Poddała się niszczycielskiej władzy Diabła. By chronić...
Zwrócił spojrzenie w szare okno. Deszcz co chwilę stukał w stary parapet. Tej nocy zacznie się wszystko od nowa.
Czekam na Ciebie Victorio....

Victoria weszła do pomieszczenia podpierając się ściany. Ledwo co stała na nogach. Co chwile kaszlała.
-J-już jestem...-Wydukała.
Podeszła bliżej Boga. Omal się nie przewróciła, złapała się go.
-P-przepraszam... -Szepnęła, ale się nie puściła.

Trzymał ją kurczowo. Za nic nie da jej się przewrócić.
- Nic się nie stało. - szepnął i pomógł jej usiąść na jednym ze starych krzeseł. - Obiecuję, że wszystko wróci do normy. Zaufaj mi tylko. - wrócił na swoje miejsce i spokojnie przyjrzał się sylwetce dziewczyny. Wymęczona, słaba, chora. Bliska śmierci co tu kogo okłamywać. - Jeśli chcesz wyzdrowieć, zacznij wszystko od nowa. Pomogę Ci w tym. Potrzebuję tylko twojej zgody.

Z trudem usiadła. Wszystko jej się rozmazywało. Zakaszlała i lekko się uśmiechnęła.
-Ufam... Zawsze bede ci wierna Boże- chwyciła się za serce i skuliła. Zacisneła oczy. Ból był okropny.
-Z-zgadzam się. -wydukała -Tylko niech się już to skończy...
Prawie spadła z krzesła. Wiedziała, że może zginąć.
-Boże... - zakrztusiła się krwią- Nie martwie się o siebie... Ale zagroził, że mnie już nie tknie. Tylko, że zrobi krzywdę najbliższym mi osobom...

- Zaufaj... Zawsze im pomogę. - oznajmił i wyciągnął zza pasa mały słoik z szarym piaskiem. - Za chwilę zaśniesz. Kiedy się obudzisz, ujrzysz nowy świat. - odkręcił małe wieko i wysypał sobie część proszku na dłoń. - Do zobaczenia. - uśmiechnął się troskliwie i szybko dmuchnął w dziewczynę. Złapał ją kiedy bezwładnie osuwała się na ziemie. Środki nasenne. Ona nie może tego zobaczyć.
Ułożył ją na ziemi i podszedł do małego okna. Rozbił je i zabrał duży kawałek. Powoli rozcinał sobie rękę, zostawiając na Seszeli plamy błękitnej krwi.
- Powstań jak feniks. - szepnął i machnął ręką. Kobieta zaczęła płonąć. Okropny zapach palonego ciała roznosił się po pomieszczeniu.
Białe płomienie zgasły. Sam popiół.
Pochylił się nad nim i zebrał do rąk.
- Wybacz, że musiałaś tyle cierpieć - wymruczał pod nosem i uronił łzę. Spadła na suche szczątki. Wtedy dokonał się cud. Nastąpiło odrodzenie.
Ostrożnie owinął delikatne ciało dziewczyny swoją szatą i wziął na ręce. Położył ją na jednej z prycz i pogłaskał po głowie. - Uważaj na siebie. W razie czego... Pomogą Ci. Postaraj się zaufać. - ostatni raz rzucił spojrzenie w niewinną postać i zniknął.

-Żegnaj...- szepnęła, jakby już nigdy nie mieli się spotkać. Cóż się teraz zmieni? Wszystko. Albo przynajmniej bardzo dużo.
Poczuła dziwny zapach. Ból na chwile ustał. Cały obraz jej się rozmył. Tak szybko zadziałał? Poczuła się ciężko i... Sennie. Zamknęła oczy i zapadła w sen.
Dziwny sen... Co w nim było? Wszystko. Najpierw Mephisto ze swoim uśmieszkiem. Później wszyscy. Od Francji przez Svalbard, Niemcy i Chiny do Białorusi, Cypru, Kuby. Na sam koniec ujrzała Boga. Łagodnym, aczkolwiek lekko stłumionym głosem rzekł: "Uważaj na siebie. W razie czego... Pomogą Ci. Postaraj się zaufać."
I nic. Pustka... Obudziła się. Czuła się jakby właśnie miała najpiękniejszy sen na świecie. Nic jej nie bolało. Ale... Nie pamięta połowy rzeczy... Nie ważne. Ważne, że nareszcie koniec.