Zapatrzona w menu restauracji "MG EAT" przeglądała tabelę z mrożonymi jogurtami. "Jak zwykle" pomyślała, "zawsze ja jestem pierwsza". Westchnęła ciężko. Nie lubiła się spóźniać, więc nie lubiła też jak ktoś się spóźnia. Gdzie jest ten Osman?

Powoli wszedł do restauracji. Był spóźniony jakieś 20 minut. Bez słowa przysiadł się do Ukrainy i wyciągnął kotokebaba z rękawa. Postawił go naprzeciw dziewczyny.
-Jestem dziś zmęczony... Randkuj z nim...... -kotokebab radośnie miauczał i machał ogonkiem, a on oparł się łokciami o stół i splótł palce.Trzymał brodę na dłoniach i próbował zasnąć.

Nie rozumiała o co mu znów chodzi, ale przytuliła Kotokebabika i pogłaskała go.
-Jesteś menda!! Najpierw się spóźniasz a teraz zmęczony jesteś? Mogłeś w ogóle nie przychodzić!
Zdenerwowana ze łzami w oczkach Ucia paczała na kelnerkę, która niosła jej jogurt.

Westchnął ciężko i wstał.
-Mam wyjść... ? - patrzył uważnie na nią. Spojrzał na kotokebaba i uśmiechnął się. Podszedł do Uci i poczochrał ją.
-Oj.... już nie gniewaj się...- uśmiechał się do niej

Nie chciała żeby ja zostawiał, ale była na niego zła. Gdy poczochrał jej włosy, kamień spadł jej z serca. Nie potrafiła się na niego długo złościć, więc uśmiechnęła się słodko i zaczęła dzielić się z Kotokebabem swoim mrożonym jogurtem.
-Jak Ci minął dzień?- Zapytała czule gładząc jego dłoń.

-...Ciężko.... źle.... to wszystko jego wina.... nienawidzę go...-ze złości walnął pięścią w stół. Spojrzał na Ukrainę, uspokoił się.
-Przepraszam....-wyszeptał i uśmiechnął się zawadiacko, przysuwając bliżej do niej.
-A co u ciebie ...?

Lubiła gdy się do niej uśmiechał, ona także posłała mu uśmiech.
-U mnie jak zwykle, nudy i nic więcej, przynajmniej Ty dostarczasz mi odrobinę rozrywki.- Zachichotała.
-A o kogo Ci chodzi?- posłała mu pytające spojrzenie.

-Jak możesz nie wiedzieć... jest tylko jeden taki co mnie tak wnerwia.... myśli że może wszystko !... To się niedługo zmieni....Mam nadzieję, że pomożesz mi..-złapał ją mocno za rękę.
- Oczywiście odmowy nie przyjmuję..- uśmiechnął się słodko. Kotokebab widząc ten uśmiech ze strachu wtulił się w Ucię, dobrze wiedział co się kryję za tym uśmiechem.

Uścisk był trochę zbyt mocny, bolała ją już cała ręka. Dlaczego on mówił teraz o sprawach rozgrywek? Zdenerwowała się, ale próbowała nie dać tego po sobie poznać.
-Osman to boli...- Wyszeptała.

Puścił jej rękę i odwrócił od niej wzrok.
-Zapomnij o tym... -mruknął pod nosem i wpatrywał się w widok za oknem. Jego mały przyjaciel trącał go łapką ale on go ignorował. Westchnął ciężko.
- I co teraz... ? - Spojrzał na nią wzrokiem pełnym nadziei i przysunął się jeszcze bliżej niej.

Westchnęła ciężko, nie gniewała się na niego. Taki już był, bardzo impulsywny. Usiadła mu na kolanie i wtuliła głowę w jego ramię.
-Nie denerwuj się tak Osmanku, bo mi krzywdę jeszcze zrobisz.- Cmoknęła go w policzek.

Nie chciał jej sprawiać przykrości ani bólu, ale gdy myślał o nim... Aż go nosiło. Pogłaskał ją po plecach, a potem przytulił mocniej.
-Wybacz, nigdy nie zrobię Ci krzywdy.- Uśmiechnął się szczerze.-Chyba że sama poprosisz.

Zarumieniła się delikatnie i spuściła głowę. Serce zabiło jej nieco mocniej, zaczynała już chyba świrować.
-Nie będę Cię o nic prosić.-odparła, a głos drżał jej, wydając w jakim jest teraz stanie.

Przez chwilę popatrzał na swojego kotokebaba, ale wzrok i tak skierował na Ucie. Złapał ją za podbródek i przyciągnął do siebie, chodź zrobił to gwałtownie, nie sprawił jej bólu.
-Nie musisz.
Pocałował ją z wielkim zapałem, aż brakowało jej tchu.

Napięła wszystkie mięśnie, sama nie wiedziała, czy w proteście, bo przecież byli w miejscu publicznym, czy może chcąc oddać pocałunek. Delikatnie dotknęła policzka Osmana, oddawała pocałunek. Wszystko było pełne żaru i uczucia. Oderwała się od niego ale nie na dużą odległość, stykali się nosami i patrzyli sobie w oczy.

Zrobiło mu się okropnie gorąco, raptem, tak niespodziewanie, przyciągnął Ucie bliżej siebie i zatopił się w jej słodkich ustach. Dłońmi błądził po jej plecach, co chwila słyszał jej cichutkie westchnięcia. Była taka rozkoszna i słodka. Poczuł jak zazdrosny o Ucie kotokebab drapie go po łydce, ale nie zwrócił na niego uwagi.

Zmieszana obecnością obcych ludzi, którzy zapewne intensywnie im się przyglądali nie oddawała pocałunku tak jak powinna. Złapała Osmana za kark i co chwilę przygryzała jego wargę. Jej uszu dochodziło ciche wściekłe miauczenie. Zachichotała i oderwała się od Osmanka.
-To miejsce publiczne.